Przy różowych filiżankach

Senszen

A pamiętasz jak się zapisałaś do biblioteki i wypożyczyłaś pierwszą książkę? Wesoly

ADA

Brak miejsca na książki to odwieczny problem. Myślałam, że czytnik rozwiąże sprawę, ale e-booki to już nie to, co stara, papierowa książka.

Po koniec maja, jak co roku na Narodowym odbędą się targi książki. Czekam na ogłoszenie programu targów. W zeszłym roku udało mi się kupić kilka ciekawych pozycji. Staram się jednak ograniczać do naprawdę interesujących książek, a bywa to prawie niemożliwe. Rolling Eyes

Senszen

U mnie czytnik sporo zmienia. Uważam to za wybitnie wygodne rozwiązanie. I można spokojnie czytać po nocach, w łóżku! Wesoly

ADA

ADA

Jakiś czas temu zachwalałam Wam serial kanadyjski zatytułowany "Detektyw Murdoch". Moim zdaniem całkiem ciekawy. Zachęcona serialem i nie ukrywam, przystojnym odtwórcą głównej roli sięgnęłam po książki o dzielnym detektywie. Autorką serii o przygodach detektywa Murdocha jest Maureen Jennings - pisarka, psycholog i terapeutka. Urodziła się w Anglii, ale mieszka i pracuje w Kanadzie. Pierwsza powieść o detektywie Murdochu ukazała się w 1997 r. Od tamtej pory Jennings napisała siedem książek, których głównym bohaterem jest William Murdoch. Jej powieści tłumaczone są na całym świecie i oczywiście ekranizowane.

Co, najbardziej moim zdaniem, zasługuje na uwagę to wierność z jaką autorka ukazała realia XIX wiecznej Kanady. Akcja powieści rozgrywa się w Toronto. Bohaterem jest wspomniany już detektyw Murdoch, typowy pracoholik, o niezwykłej intuicji i rozległej wiedzy, pasjonujący się najnowszymi zdobyczami kryminalistyki. Prywatnie jest niezwykle tajemniczym i nieśmiałym mężczyzną, co wcale nie przeszkadza mu w tropieniu przestępców.

Książki Maureen Jennings to idealne powieści na lato. Polecam Very Happy

Senszen

Ostatnio, nieco przypadkiem, natrafiłam na pozycję "Instrukcja nadużycia. Historia kobiet służących w dziewiętnastowiecznych domach" Alicji Urbanik-Kopeć

ADA

Ciekawe. W każdym razie po taką książkę powinno się sięgnąć, aby naiwnie nie zachwycać się minionymi wiekami. Rolling Eyes

Senszen

Ostatnio mało czytam, na dodatek nie jest to najczęściej literatura wysokich lotów. Bywa.
Jednak trafiła mi ostatnio w ręce książka "Ludzie. Krótka historia o tym, jak spieprzyliśmy wszystko" Toma Phillipsa

Ja można się domyślić po tytule (choć bywa to mylące Mruga

), książka napisana jest językiem przystępnym i swobodnym. A opowiada... no, opowiada o tym, jakie błędy popełnialiśmy w ciągu minionych wieków. I jakie wciąż popełniamy. Mimo dosyć potoczystego języka, nie jest to pozycja zabawna ani lekka. Daje do myślenia. O naturze ludzkiej... Na pewno mamy swoje jasne strony i dobre momenty, jako gatunek, ale szczerze... no, może nie wszystko, ale kilka rzeczy rzeczywiście - spojrzeć na tytuł.

ADA

Nie znam tej książki, ale może kiedyś po nią sięgnę. Ja obecnie jestem na etapie zaczytywania się literaturą niezbyt ambitną. To przygody panny Molly, będącej panią detektyw oraz detektywa Murdocha ( w tym przypadku książka i serial).

Senszen

Trafiło mi ostatnio w ręce kilka ciekawych książek. Kilka innych dalej leży na moim stoliku nocnym i wysokość tego stosika lekko mnie przeraża (głównie dlatego, że nie wiem, gdzie ja niby wcisnę te książki, jak już je przeczytam Wsciekly

)
Wracając jednak do rzeczy:

PRZYGODY MŁODEGO PODRÓŻNIKA - David Attenborough
Jest to w zasadzie autobiografia albo raczej książka przyrodnicza z elementami autobiograficznymi. Czyta się jednym tchem. Wspaniały, brytyjski styl, lekko ciepły, życzliwy, elegancki, dowcipny. Czytałam to i miałam poczucie, że ktoś czuje sympatie i podziw dla świata. Nie taki nachalny, nie nieznośnie wzniosły i patetyczny. Ale taki... naturalny, pełen sympatii.
Są to wspomnienia z pierwszych wypraw Attenborough, jako podróżnika. Opisuje on wyprawy z kamerą, ale i łapanie zwierząt, które potem trafiały do ogrodów zoologicznych. Trochę jak Tomek Szklarski, ale naprawdę Wesoly

STULECIE TRUCICIELI Linda Stratmann
Skończyłam wczoraj i raczej bym powiedziała, że nie jest to książka dla osób o słabych nerwach. Opowiada o sytuacji społecznej w XIX wieku. Wspaniale udokumentowana, napisana przystępnym językiem. Zwraca uwagę na wiele rzeczy, o których się na ogół nie mówi... Jeżeli kiedykolwiek będziemy chciały wpleść do opowiadań wątek trucicieli, to gorąco polecam Krzeslem go!

ADA

Pogoda nie sprzyja poważnej lekturze. Ja od jakiegoś czasu, może za sprawą koronowirusa, namiętnie czytam romanse, ale spokojnie, takie nieco ambitniejsze. Laughing

Ostatnio w ręce wpadła mi książka Kate Morton "Córka zegarmistrza" Przeczytałam jednym tchem i ... nie wiem, co o tej książce myśleć. Rolling Eyes

W tej książce znaleźć można wszystko: płomienne uczucie (XIX w.), mniej płomienne uczucie (XXI w.), sagę rodziną opowiedzianą z różnych perspektyw, wreszcie zagadka kryminalne, która niestety zbyt szybko jest przez czytelnika rozszyfrowana. Autorka zastosowała tu mnóstwo przeskoków czasowych. Zabieg interesujący, o ile nie naraża odbiorcy na pogubienie wątków. Niestety p. Morton tego się nie ustrzegła. Chyba, że był to celowy zabieg. Confused

Moim skromnym zdaniem nagromadzenie wątków i postaci, gwałtowne przeskoki czasowe, takie bieganie od XIX przez XX do XXI wieku działa na niekorzyść powieści. Stwarza wrażenie nieuporządkowanych notatek, pobieżnie złożonych w całość, do tego z mnóstwem niezakończonych wątków. Stąd też niedosyt czytelniczy. Mimo to, a może właśnie dlatego chce się doczytać książkę do końca.

Gdybym miała polecić "Córkę zegarmistrza" - to raczej nie, choć na letnie upały może być. Zresztą oceńcie same.

Ojciec wołał na mnie Birdie, mawiał, że jestem jego małym ptaszkiem. Dla wszystkich byłam jego dzieckiem, córką zegarmistrza. Edward nazywał mnie swoją muzą, przeznaczeniem. Ludzie pamiętają mnie jako złodziejkę, oszustkę, tę, która miała się za lepszą od innych i nie była niewiniątkiem.

Nikt już nie pamięta mojego prawdziwego imienia. I nikt nie wie, co naprawdę stało się tamtego lata.

***

Latem 1862 roku grupa młodych artystów, którym przewodził utalentowany i pełen pasji Edward Radcliffe, przybyła do Birchwood Manor w malowniczym Oxfordshire. Planowali spędzić miesiąc na łonie natury, szukając inspiracji. Ale ich pobyt na prowincji właśnie dobiega końca: jedna z uczestniczek wyprawy została zastrzelona, druga zniknęła – podobnie jak pewna bezcenna pamiątka rodowa – a życie Edwarda Radcliffe’a legło w gruzach.

Ponad 150 lat później Elodie Winslow, młoda archiwistka z Londynu, odnajduje skórzaną torbę, a w niej dwa pozornie niezwiązane ze sobą przedmioty: zdjęcie w kolorze sepii, przedstawiające zniewalająco piękną kobietę w wiktoriańskim stroju, i szkicownik artysty z rysunkiem domu z dwuspadowym dachem, stojącego w zakolu rzeki.

Dlaczego Birchwood Manor wydaje się Elodie tak znajome? Kim jest młoda kobieta na fotografii? Czy kiedykolwiek pozna jej tajemnicę?

Córka zegarmistrza jest historią o skrywanym sekrecie, okrutnym morderstwie, zuchwałej kradzieży, sztuce, miłości i stracie, opowiedzianą głosem Birdie Bell – córki zegarmistrza, która była świadkiem i uczestnikiem tamtych dramatycznych wydarzeń.

Za Lubimyczytac

Senszen

Faktem jest, że upały nie sprzyjają wysiłkowi intelektualnemu. ja ostatnio, jak już, to czytam takie... komedie kryminalne. I przyznam sie wam, że zaczyna mnie to nieco niepokoić, bo zauważyłam, że wątki romansowe - a prawie zawsze są Wsciekly

- mnie coraz bardziej drażnią.
Z tego cyklu mogę polecić cykl o Karolinie Morawieckiej. Są całkiem zabawne, zgrabnie napisane i maja zaskakująco ciekawe i apetyczne wtręty o tematyce kulinarnej Mruga

ADA

Nie słyszałam o tym cyklu, ale chętnie sięgnę po te książki. Smile

Ewelina

A ja i słyszałam i czytałam. Na Legimi Very Happy

Ja również polecam ten cykl. Pochwaliłabym też książkę "Granatowy44" pana Grzegorza Kalinowskiego - fajna akcja, dopracowane realia i dobrze się czyta, Jeśli chodzi o cykle, to ostatnio przeczytałam dwie książki z Cyklu o Nadolskim - "Czas pomsty" i Mroczny zew" Macieja Liziniewicza. To kryminały? Dreszczowce? historyczne. Dobrze napisane, błędów rażących nie ma, akcja wartka ... jednym słowem dobrze się czyta. Jak wygłodniały kojot rzuciłam się na książkę jednej z moich ulubionych rosyjskich kryminalistek - Tatiany Polakowej - "Paląc za sobą mosty". Niestety, bardzo się rozczarowałam. Irytująca główna bohaterka, brak logiki w prowadzeniu akcji ... pierwsza powieść tej autorki, którą nisko oceniłam. Brrr...
Dla odreagowania niesmaku sięgnęłam po cykl Małgorzaty Starosty - "Pruskie Baby" i "Wesela nie będzie". Trochę pomogło Very Happy

Wzięłam się też za powieść Vincenta Severskiego "Christine. Powieść o Krystynie Skarbek", ale odłożyłam ją "na później".

ADA

Dwie książki Polakowej, "Mąż do zadań specjalnych" i "Niezidentyfikowany obiekt chodzący" bardzo mi się podobały. Szkoda, że jej, jak rozumiem, nowa powieść okazała się niewypałem. Cóż, nieraz tak bywa. Autorka widocznie była w gorszej formie.