Fanfiki z Na sygnale

Domi

Na sygnale to serial obyczajowy o życiu codziennym ratowników z karetki pogotowia. Leci w telewizji od 2014 roku na TVP2.

*****

Główni bohaterowie fanfika:

Artur Góra - lekarz i dawny kierownik stacji, zastąpiony później przez młodszego Kubę. Jest bardzo wrażliwym i dobrym człowiekiem, kocha dzieci i zwierzęta. Stara się to ukryć, udając twardego i stanowczego, koledzy z pracy wiedzą jednak jaki jest naprawdę. Przez długi czas był zakochany w pięknej, rudowłosej kierowcy karetki - Renacie, jednak nieśmiałość nie pozwalała mu wyznać jej co czuje. Ostatecznie, dziewczyna zmarła na ich pierwszej randcw w wyniku pęknięcia krwiaka po doznanym w pracy wypadku. Pół roku póżniej Artur był także zmuszony uśpić swego ukochanego psa - Kropka, po czym wpadł w depresję. Koszmar zakoczył się jednak po roku, gdy przyjął do pracy nową kierowcę - miłość swego życia.

Lidka Chowaniec - dawna komandos na wojnie w Afganistanie, która po przeżyciu traumy zapadła na PTSD i odeszła z wojska. Pracowała na ośmiu stacjach, nim trafiła na stację wLeśnej Górze. Niemal od razu zaiskrzyło między nią a Arturem i po kolejnym roku nawiązali ze sobą romans. Przerwało go jednak odnalezienie błąkającego się po lesie byłego narzeczonego Lidki - Roberta. Mężczyzna więziony był przez dwa lata u talibów, gdzie przeżył tortury, po czym oszalał. Wówczas Lidka zdecydowała się zerwać z Arturem i zaopiekować Robertem. Namówiła go na terapię i pozwoliła mieszkać w swoim mieszkaniu, skrycie jednak nadal kochała Artura.

Oststecznie, Lidka odkryła, że spodziewa się dziecka Artura - syna, którego zdecydowali się nazwać Patryczek. W międzyczasie Robert poczuł się lepiej i cała trójka próbowała się zaprzyjaźnić.

Stan z 2019 roku Smile

*****

- Na pewno tutaj boli? - zapytał Artur, uciskając twardy jak kamień brzuch pacjentki. Kobieta skinęła głową, krzywiąc się.
- Mamy tu klasyczny przypadek zapalenia wyrostka robaczkowego. Kuba nosze - stwierdził Artur wstając z kanapy. Chwilę póżniej, poczuł na sobie świdrujący wzrok matki swego dziecka.
- Artur... pamiętasz, że mamy dzisiaj szkołę rodzenia? - zapytała Lidka, nie odrywając od niego oczu.
- Tak, pamiętam - stwierdził Artur w roztargnieniu, po czym podszedł do niej.
- Co się stało? - zapyrała Lidka.
- No bo widzisz. .. wczoraj przeglądałem oferty... chciałbym wam kupić większe mieszkanie... - wykrztusił Artur, czerwieniąc się.
- Po co? - zdziwiła się Lidka - Mam trzy pokoje to w zupełności wystarczy...
- Ja tylko chciałem... - zaczął Artur ostrożnie.
Z zamyślenia wyrwał ich jednak szczęk rozkładanych noszy i głos Kuby:
- Doktorze, jedziemy?!
- Tak... tak oczywiście - Artur ocknął się z zamyślenia i ruszył w kierunku drzwi.
- Jak zwykle... - Lidka pokręciła głową i ruszyła za nim.

- I jak tam doktorze nowe życie? - zachichotał Kuba, gdy cała trójka wracała z pacjentką do szpitala.
- Przestań - warknął Artur, wychylając się z okienka. - Ciebie to nie powinno obchodzić.
- Ależ obchodzi, doktorze! - zakrzyknął Kuba powstrzymując śmiech.
- Daj spokój - stwierdził Artur wściekle. - To ja muszę teraz monitorować pacjentkę. Mogłeś nas wcześniej zawołać. A teraz zarobiłem błąd w sztuce. Pierwszy w życiu.
- Zwolnić doktora? - zaśmiał się Kuba.
- Ssm siebie zwolnij - Artur zniknął w okienku.
Lidka śledziła go wzrokiem.
- Pomóc ci? - zapytała.
- Na razie wszystko w porządku. - Stwierdził Artur poprawiając kobiecie kroplówkę.
- Musimy pogadać po pracy - powiedziała Lidka. - W bardzo ważnej sprawie.
- Coś nie tak z bąbelkiem?! - krzyknął Artur gwałtownie odwracając się w stronę kabiny kierowcy. Kuba tylko się skrzywił.
- Nie... to nie o to chodzi... - westchnęła Lidka. - Potem ci powiem.
- I teraz nie wytrzymam w pracy - stwierdził Artur z rezygnacją.
Chwilę póżniej, wszyscy usłyszeli pisk krótkofalówki Lidki.
- Gdzie jesteście? - odezwała się dyspozytorka.
- Jakieś 200 metrów przed szpitalem - odpowiedziała Lidka.
- To dobrze, bo macie pilne wezwanie - rozległo się ze słuchawki. - Dwóch mężczyzn na rogu Kwiatowej i Słonecznej, potrącenie przez samochód.
Ku zdziwieniu wszystkich w tym właśnie momencie, Artur wyciągnął ręke i wyrwał krótkofalówkę z ręki Lidki.
- Nie macie innego zespołu? - zapytał.
- Nie ma, wszyscy są zajęci - odpowiedziała dyspozytotka.
- Artur, ciąża to nie choroba - Lidka złapała go za rękę. - Jedziemy.
- No dobrze, już dobrze - jęknął Artur, po czym przłożył krótkofalówkę do ust. - Przyjąłem.

scarlet13

Bardzo sympatyczna para, tylko Artur nieco jest nadopiekuńczy. Ciąża to nie choroba. Kobiety rodzą od tysięcy lat.

Senszen

Wiecie... Nie jest to może właściwy wniosek... Ale scenarzyści chybalekko przesadzili Laughing

Domi

scarlet13

Czy ja dobrze pamiętam, że on wcześniej kręcił z taką ładną wysoką rudą dziewczyną, której imię mi już wyleciało z głowy ?
Ona zmarła młodo, a już byli prawie parą.