Nuda, czyli o nas, początki

Senszen

To pewnie te dyskusje z Pernellem na temat psychologii tłumów.
Ale tak jak mówię - dorzućmy sobie jeszcze po jednym kierunku studiów, najlepiej jeszcze z innej uczelni... Zrobi się taki mętlik, że nikt nie dojdzie do prawdy

ADA

Propozycje kierunków mile widziane. Mruga

Senszen

Zastanowię się, z czego bym chciała robić doktorat Mruga

ADA

Ja na razie nie mam pomysłu... chociaż na plenerach będą konie... być może będzie potrzebna pomoc weterynaryjna. Mruga

Senszen

W plenerach są też roślinki. W sumie ja bym mogła robić doktorat z wpływu kinematografii na florę amerykańską. Laughing

ADA

Dobre

Pomyślę, jak włączyć tę propozycję do opowiadania. Very Happy

Senszen

Byłyby to badania ze szczególnym uwzględnieniem pytania, jak dziko rosnące rośliny kształtują coś na kształt myśli i komunikacji. Żeby to połączyć z doktoratem z psychologii

Senszen

ADA

Dziękuje za sympatyczny komentarz. Doceniam Twoją empatię, ale razem to mamy "przyłożyć" Agusi. Laughing

Co do efektorów, odpowiedź znajdziesz w kolejnym odcinku. Very Happy

ADA

Część XVI

Na czym właściwie stoimy?

Gdy David Dortort pożegnał ekipę, dziewczęta wyszły przed halę zdjęciową. Było popołudnie, ale ruch na terenie wytwórni, jakby się zmniejszył. Upał wciąż nie odpuszczał, zresztą nie było w tym nic dziwnego, wszak był kwiecień roku 1963. Ada rozejrzała się wokół i wyciągnęła prawą dłoń w bok. Natychmiast w jej ręku pojawiła się różowa filiżanka z kawą. Z zadowoleniem stwierdziła, że była to filiżanka Adams dokładnie taka, jaką używano na planie serialu.
- Tego mi właśnie było potrzeba – rzekła wciągając do nosa ożywczy aromat napoju.
Aga i Senszen, poszyły w jej ślady w podobny sposób wysuwając ręce, ale spodziewanego efektu nie osiągnęły. Wtedy to Ada, niczym księżna udzielna, skinęła głową i natychmiast w dłoniach dziewcząt pojawiły się różowe filiżanki, oczywiście z zawartością. Przez chwilę delektowały się całkiem nieźle zaparzoną kawą, po czym pierwsza głos zabrała Senszen.
- Aga, nie uważasz, że z tą psychologią to trochę przesadziłaś?
- Nie. Ratowałam nasze tyłki. W przeciwnym razie byłoby z nami krucho – odparła Aga i dodała: – ciesz się, że nie wpadłam na pomysł z weterynarią.
- Ja tam lubię zwierzaczki, szczególnie koniki – wtrąciła Ada.
- Ale to jeszcze nie czyni z ciebie weterynarza – zripostowała Senszen.
- Tak, jak wymysł Agi nie czyni z nas psycholożek. Wreszcie, co to za różnica za kogo będziemy uchodzić – wzruszyła ramionami.
- Żadna, ponieważ jesteśmy niezwykle wszechstronne – zakpiła Senszen.
- A żebyś wiedziała. Wszystkie, jak tu jesteśmy mamy niesamowitą charyzmę. Na przykład ty, potrafiłaś zainteresować swoją osobą Pernella, czego nie przeczę, zazdroszczę ci.
- Ja również – wtrąciła Aga i z wyrzutem spojrzawszy na Senszen, dodała: - przecież ty go wcale nie lubisz.
- I tu się mylisz, droga koleżanko. Pernell potrafi słuchać i jest fantastycznym rozmówcą, a do tego zabierze mnie na przejażdżkę motocyklem. Zawsze o tym marzyłam.
- Wiesz co, może pozostań jednak przy swoim Candy’m – zasugerowała Ada. – Coś przy Pernellu robi się zbyt tłoczno.
- A o co ci chodzi? Czy to ja pchałam się na asystentkę mentalną Robertsa? - spytała Senszen.
- Ma rację, nie pchała się – zauważyła Aga i wyciągając w bok dłoń, spytała: - czy mogę prosić o dolewkę kawy?
Jej życzenie natychmiast zostało spełnione, a wspaniały aromat boskiego napoju widocznie wpłynął na ostudzenie emocji.
- A tak swoją drogą, Aga, to o które efektory ci chodziło? - zagaiła Senszen - mięśnie czy gruczoły?
- A jaka to różnica?
- No, wiesz… zasadnicza – odparła dziewczyna.
- Ja tam znam jeden efektor – wtrąciła Ada – rakietę.
- Co takiego?! - dziewczęta nie kryły zdumienia. - Jaką znowu rakietę?
- Taką z ładunkiem bojowym – odparła dziewczyna. - Tylko nie mówicie, że nie wiecie.
- Wyobraź sobie, że nie wiemy – warknęła Aga. - Dobre sobie, rakieta! Lepiej byłoby, gdybyś zajęła się poszukiwaniami Blockera, bo w przeciwnym razie wylądujemy poza bramą wytwórni.
- A wtedy może być różnie – skonstatowała Senszen i dodała: - a ja chciałabym jednak poczuć ten wiatr we włosach jadąc z Pernellem motocyklem.
- Oprócz wiatru, poczujesz też spaliny – odparła Ada. - Podobno na „50” smog jest taki, jak u nas w Krakowie w bezwietrzną pogodę. Dopiero na Nevada Route 28, jest lepiej
- Widzę, że jesteś świetnie poinformowana – zauważyła Senszen. - To naprawdę niezwykłe?
- Nie ma w tym nic niezwykłego – Ada wzruszyła ramionami. – Adam mi powiedział.
- Adam? Ten Adam od nagłośnienia?
- Tak, ten, przecież nie Adam Cartwright – Ada ponownie wzruszyła ramionami i stwierdziwszy, że w filiżance nie ma już kawy, spytała: - macie ochotę na lody?
A gdy dziewczęta skinęły głowami, Ada pstryknęła palcami i po chwili zajadały się już pysznym lodowym deserem.
- Dobre – mruknęła z rozmarzeniem Aga.
- Niezłe – stwierdziła Ada.
- Ujdą – dodała Senszen.
- Skoro nieco ochłodziłyśmy się lodami może podsumujmy na czym właściwie stoimy – zaproponowała Aga.
- A co tu jest do podsumowania? - żachnęła się Ada. - Jesteśmy w czarnej dupie i już.
- Ada, ja cię proszę, nie używaj takich słów, bo jeszcze ktoś posądzi nas o rasizm. A poza tym jesteśmy damami i nie godzi się nam używać się takich wyrażeń.
- Jesteśmy w białych inaczej pośladkach. Czy tak jest dobrze?
Senszen już szykowała się do ciętej riposty, ale Aga łagodnie, powiedziała:
- Dziewczęta dajcie spokój. Uważam, że zamiast sobie dogryzać, powinnyśmy połączyć siły i wreszcie odnaleźć Blockera. Coś mi się widzi, że on wciąż jest na terenie wytwórni. Ada, co zdołałaś ustalić?
- Dan na sto procent tu się pojawił. Widział go strażnik, charakteryzatorki, rusznikarz i Alvin z tą najaraną Gigi. Choć, co do tych ostatnich, to mam pewne wątpliwości. Jednak moją uwagę zwróciły słowa Gunsmitha.
- A kim jest Gunsmith? - zainteresowała się Senszen.
- A co nie mówiłam? - Ada zdziwiona spojrzała na koleżankę, a gdy ta ruchem głowy zaprzeczyła, szybko odpowiedziała: - rusznikarzem. Miły gość. Ma wspaniałą pasję. Jest kolekcjonerem starej broni. Mówię wam, jego kolekcja jest obłędna. Co prawda widziałam tylko Colta Single Action Army z 1880 roku i strzelbę Winchester 73 z drugiej połowy XIX, ale powiem wam, robią wrażenie.
- Wierzymy, ale nie zbaczaj z interesującego nas tematu – poprosiła Aga. - Cóż takiego powiedział ci ten Gunsmith?
- Ano to, że ostatnimi czasy Pernell i Dan naprawiają stary, rozklekotany samochód. Spędzają przy nim cały wolny czas, jaki tylko mają pomiędzy ujęciami.
- To pewnie chodzi, o Bessy – rzekła Aga.
- Strzał w dziesiątkę – przyznała Ada. - Bessy stoi na parkingu wytwórni. Pomyślałam, że może tam natrafię na jakieś ślady Dana. Miałam właśnie iść na parking, gdy Dortort wyrwał się z tym durnym zebraniem.
- To na co czekamy? - spytała Senszen. - Idźmy tam i sprawdźmy, co mamy sprawdzić. Im szybciej, tym lepiej. Za godzinę umówiłam się z Pernellem na dyskusję o dążeniu do pełnienia albo rezygnacji z różnych funkcji i ról w życiu rodzinnym, zawodowym i społecznym w kontekście wyzwań, jakie niesie współczesny świat, oczywiście w porównaniu z zapatrywaniem się na te problemy ludzi żyjących sto lat i więcej temu.
Na dłuższą chwilę zapadła cisza, po czym Ada, stwierdziła:
- Oczywiście. A prościej?
- Będziemy rozmawiać o sensie życia – odparła z uśmiechem Senszen.
- Fascynujące – zauważyła z uszczypliwością Aga, po czym spojrzawszy na Adę, zażądała: - prowadź nas na ten parking, tylko bez żadnych filozoficznych wynurzeń.
- Ale to przecież nie ja – Ada zrobiła oburzoną minę.
- Dobrze, dobrze. Już ja was znam. Obie macie, stanowczo zbyt dużo do powiedzenia. A teraz, idziemy obejrzeć Bessy.

scarlet13

Widzę, że zainspirowałam tu kogoś słowami o charyzmie.
Jest ładnie uchwycona różnica między dziewczynami.
Aga twardo stąpa po ziemi i nie lubi psychologii ani filozofii.
Wiatr we włosach fajnie brzmi, ale ja bym się i tak chyba nie odważyła wejść na motocykl.
Chyba już łatwiej będzie znaleźć Dana, może cały czas tam był i naprawiał w samotności tego starego gruchota ?
A i jestem ciekawa czy rozwinie się postać tego dźwiękowca Adama.
No i czytając ten fragment, nabrałam ochoty na kupienie sobie lodów mniam mniam.
Chociaż ja też mam ochotę na przejażdżkę, Guy miał super auto, czerwone ferrari, chyba też potrafi nieźle pędzić.

Senszen

ADA

Dziękuję za miłe komentarze komentarze. Wesoly

Adam, dźwiękowiec, podobnie, jak Gunsmith na pewno jeszcze się pokażą. Zdradzę Wam, że Adam zabłyśnie. Very Happy

Światłocienia wraz z Agą, to tak specjalnie, nie wyszukujemy. On sam rzuca się w oczy. Mruga

Zaintrygowały mnie te komórki enterochromatofilne w błonie śluzowej jelit Think

Czy to ma coś wspólnego z mikrobiotą, czy "przemarszem wojsk"?

Jeśli chodzi o rakietę, jako efektor to w żargonie mundurowych tak właśnie określa się rakietę wraz z jej wyrzutnią.

Senszen

ADA

Jako laik powiem: w życiu nie powiedziałabym, że nasze brzuchy odpowiadają za hormon szczęścia. Shocked