21 marca - pierwszy dzień wiosny

Ewelina · Wysłany: Sob 19:57, 24 Mar 2018 Temat postu: 21 marca - pierwszy dzień wiosny

Przegapiłam pierwszy dzień wiosny Smutny

Moja wina ... ale nadrabiam Very Happy

Pierwszy dzień wiosny w Ponderosie

21 marca. Pierwszy dzień wiosny. Poranek radośnie się zaczął dla Cartwrightów. Ben uważnie popatrywał na synów. Prędko uwinęli się ze śniadaniem, a potem pilnie zajęli się swoją toaletą. Oczywiście najstarszy i najmłodszy syn. Średni Hoss siedział przy stole i z zadowoleniem spożywał to, co zostawili na półmiskach jego bracia. Joe stał przed lustrem. Z satysfakcją oglądał swoje odbicie w lustrze. Elegancki garnitur, perfekcyjnie zawiązana wstążeczka pod brodą Fryzurze również nie można było niczego zarzucić. Każdy włosek na swoim miejscu i precyzyjnie umieszczonym loczkiem opadającym kusząco na czoło. Tak … włosy są puszyste, uczesane tak jak trzeba … cera bez zarzutu. Teraz trochę zapachu … tak … z tej niebieskiej buteleczki i te perfumy podebrane Adamowi. - Pociągnął nosem. O! Tak! Żadna kobieta nie oprze się takiej woni! Powtórnie zerknął w lustro … jeszcze jedno muśnięcie fryzury … a i jeszcze przepłukanie ust wywarem z mięty. Chuchnął … Tak, to jest to! Jeszcze przetarcie lśniących butów. Dla pewności.
Tak! Żadna panna w okolicy nie oprze się jego wdziękowi spotęgowanemu umiejętną pielęgnacją i środkami kosmetycznymi.
Adam w swoim pokoju również pracował nad swoim wyglądem. Pewny swego męskiego wdzięku mniej czasu i wysiłku wkładał w upiększanie. Biała koszula, wstążeczka pod szyją. Dobrze zawiązana (potem i tak ją zdejmie), garnitur, odrobina męskich perfum jakie przywiózł z Nowego Jorku. Swoją drogą podejrzane, że tak szybko … wietrzeją? Pewnie to sprawka Małego Joe, a może i Hossa? Nie, Hossa raczej nie … Hop Sing pewnie naszykował koszyki piknikowe. Ciekawe. Joe też wybiera się na piknik. Ciekawe z kim. Chyba „piknikował” już ze wszystkimi pannami w okolicy …
Cóż, on Adam jedzie z Jadzią. Najpierw wezmą udział w jakimś tradycyjnym polskim święcie. Jadzia mu tłumaczyła, że to święto to jeszcze z pogańskich czasów się wywodzi. Bardzo stare. A potem pojadą sobie na piknik. Sami. Tylko on i Jadzia – uśmiechnął się z zadowoleniem.
Bracia zeszli na dół. Wzięli swoje koszyki i pojechali żegnani życzeniami miłej zabawy. Przynajmniej Hoss i pa im tego życzyli.
Joe wrócił w południe. Mokry. Kichający. Wściekły.
-co się stało? Synu! – zapytał Ben. Joe prychnął coś wściekle i pognał do swojego pokoju, żeby się przebrać. Rozwiesił mokre ubrania mrucząc pod nosem wyzwiska pod adresem dowcipnisia, który jemu – Joe zepsuł randkę, ośmieszył go w oczach panny i spowodował, że w najbliższym czasie nie będzie mógł pokazać się w miasteczku. Wytarł się ręcznikiem, włożył suche ubranie i zszedł do kuchni. Hop Sing podał mu ciepłe mleko. Podobnież miało działanie zapobiegające przeziębieniu! Do kuchni wszedł pa, więc Joe zachował dla siebie uwagę, że skuteczniejsza byłaby szklaneczka czegoś mocniejszego … brandy na przykład … Ben nie spuszczał pytającego spojrzenia ze swego ukochanego syna. Joe nie mógł znieść tego pełnego wyrzutu i znaków zapytania spojrzenia
-no dobrze, pa. Wyszedłem na idiotę – bąknął
-?
-rozłożyłem koc nad rzeką. W pięknym miejscu. Bardzo malowniczym. Siedzieliśmy z Amy … zaczynaliśmy … jeść kanapki i wtem Amy krzyczy, że ktoś się topi.
Oderwałem się … to jest ... odłożyłem kanapkę i spojrzałem na rzekę. Rzeczywiście płynęła jakaś kobieta z długimi włosami, w niebieskiej sukni. Amy zaczęła krzyczeć, więc uznałem, że trzeba ratować … tę topiącą się. Zrzuciłem buty i skoczyłem do wody. Dopłynąłem, holuję topielicę do brzegu, wyciągam na brzeg i
-i co? – zapytał niecierpliwie Hoss
-i okazało się, że to kukła ze sztucznymi włosami, tyle, że ubrana w sukienkę. Z bufkami. Sprawiała takie wrażenie, jakby była żywa. Amy zaczęła chichotać, a ja … poczułem się jak idiota. Jakbym tego … tu Joe urwał i zerknął na pa … jakbym dorwał tego żartownisia który coś takiego zrobił … to … i tu Joe znów urwał delektując się w myślach wymyślnymi torturami zafundowanymi przez niego sprawcy jego kompromitacji. Ben z trudem pohamował chęć zachichotania. Hoss też jakoś szybko umknął do stajni i Joe został sam w kuchni. Z Hop Singiem i szklanką mleka na stole.
Adam wrócił późnym wieczorem. Wesoły. Zadowolony. Hoss popatrzył na niego i stwierdził, że jego brat wygląda jak kot, który pochłonął miseczkę pysznej śmietanki i w bonusie dostał wędzoną rybkę.
-hej rodzinko – radośnie powitał zgromadzonych w salonie Cartwrightów – co słychać? Joe, jak piknik? Udany?
-tak sobie – mruknął Joe – a tobie jak poszło? – przez uprzejmość spytał Adama, choć odpowiedź widoczna była na twarzy brata. Zadowolonej, uśmiechniętej – ten to ma szczęście! Na pewno nie wybrał miejsca na piknik nad rzeką – melancholijnie pomyślał Joe.
-było wspaniale – entuzjazmował się Adam – najpierw braliśmy z Jadzią udział w takim bardzo starym polskim święcie. Jeszcze z pogańskich czasów! – podkreślił
-a jakież to święto? – zainteresował się Ben
-pożegnanie zimy – wyjaśnił Adam – dzisiaj jest pierwszy dzień wiosny, więc Polacy żegnają zimę. Tak, żeby już nie wróciła. To rolniczy kraj, to oni boją się przymrozków, powrotu śniegu itd. … więc topią Marzannę jako zimę w rzece, żeby odpłynęła do morza, daleko i nie wracała.
-dziewicy się pozbywają? Topią ją w wodzie? Żywą?! – zatrwożył się Hoss.
-nie! Oczywiście, że nie! Robią kukłę, taką imitację kobiety, dorabiają jej włosy, ubierają w sukienkę i wrzucają do wody krzycząc, żeby nie wracała … dziewice zostają … żywe – zapewnił Adam w imieniu Polaków – tak więc wrzuciliśmy Marzannę i pożegnaliśmy ją okrzykami. Potem rodzina Jadzi wróciła do domu, a ja z Jadzią pojechałem na piknik – uśmiechnął się Adam z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku. Wszak dołożył wysiłków w należyte pożegnanie zimy. Zatopiony w piknikowych wspomnieniach nie zauważył gwałtownych zmian mimiki na twarzach rodzinki. Hamowanego śmiechu na twarzach Bena i Hossa i wściekłości na twarzy Joe.
-Tak. To był wspaniały dzień – powtórnie stwierdził głośno. Odpowiedziało mu głuche milczenie. Po chwili odezwał się Ben
-w każdym razie synu mamy pewność, że zima już nie wróci … i urwał widząc wyraz twarzy swego beniaminka … - tak, nie wróci ... chociaż, jakby jednak nie dopłynęła do tego morza ... z jakiegoś powodu? –
urwał i umknął do swego pokoju, tłumacząc się zmęczeniem.
Leżąc na łóżku nasłuchiwał – odgłosy dobiegające z salonu upewniły go, że synowie właśnie wyjaśniają sobie szczegóły obyczajów narodów europejskich, obecnie zamieszkujących Amerykę i niewczesne pragnienie zaimponowania kolejnym niewiastom. A! Jeszcze jakieś krzyki na temat wyparowywania męskiej wody toaletowej, czy perfum? Zdaje się z Nowego Jorku.

ADA · Wysłany: Sob 20:44, 24 Mar 2018 Temat postu:

Co za wspaniała niespodzianka! Very Happy

Opowiadanie lekkie, radosne i prawdziwie wiosenne. Czytałam z prawdziwa przyjemnością. Skomentuję szerzej, jak tylko nakarmię rodzinę Very Happy

Senszen · Wysłany: Sob 21:40, 24 Mar 2018 Temat postu:

Bardzo miło było przeczytać o obchodzeniu dnia wiosny w rodzinie Cartwrightow Wesoly

Skomentuję nieco później Wesoly

ADA · Wysłany: Nie 1:11, 25 Mar 2018 Temat postu:

Ewelina · Wysłany: Nie 6:07, 25 Mar 2018 Temat postu:

Dziękuję za obszerny i życzliwy komentarz. Na razie nie piszę fanfików, ale może w przyszłości? Niedługo?

ADA · Wysłany: Nie 10:41, 25 Mar 2018 Temat postu:

Bardzo na to liczę Very Happy