Bing Russell

ADA

„Gwiazda szeryfa i baseball”

Bing Russell a właściwie Neil Oliver Russell urodził się 5 maja 1926 r. w Brattleboro w stanie Vermont. Był synem Ruth Stewart (Vogel) i Warren Olivera Russella. Ciekawostką jest jego pochodzenie: angielsko-niemiecko-szkocko-irlandzkie.

Bing Russell zawsze marzył żeby zostać aktorem. Studiował dramat w Brattleboro High School. Jednocześnie kochał baseball. Jako mały chłopiec został nazwany nieoficjalnym maskotką New York Yankees i zaprzyjaźnił się z takimi graczami, jak Lafty Gomez i Joe DiMaggio. Chłopięca fascynacja graczami z czasem przerodziła się w prawdziwie męską przyjaźń. W latach 1948 – 49 był zawodnikiem Carrollton Hornets . Zagrał w 89 meczach.

Pod koniec lat 40 XX wieku Bing Russel prowadził prowadził restaurację Teddy's w Newport, w stanie New Hampshire. To właśnie tu za sprawą jednej z kelnerek Alfredy Couitt (Barney) Bing poznał swoją przyszłą żonę, Louise Julię Crone. W 1946 roku para pobrała się. W szczęśliwym związku przeżyli 57 lat, aż do śmierci aktora. Mieli czworo dzieci: Jill, Jamie’ego, Jody i Kurta (zrobił większą karierę artystyczną niż ojciec, był nominowany do Złotego Globu).

Obok aktorstwa Bing Russell zajmował się baseballem i był właścicielem zespołu Portland Mavericks, w którym przez jeden sezon w 1973 r. grał jego syn Kurt.

Niektóre źródła podają, że Russell zadebiutował w filmie telewizyjnym "Cavalry Patrol" , w 1956 r. Inne wskazują, jako początek kariery rok 1951 i „The Living Christ Series” oraz osiem innych filmów. Co prawda role były niewielkie, ale zawsze. W ciągu blisko czterdziestoletniej kariery zagrał w ponad 140 filmach. Były to między innymi: „Cena strachu” (1956), „Pojedynek w OK Corral” (1957), „Tombstone Territory” (1957) ( serial), „Życie i legenda Wyatt Earp” (1958) (serial), „Sugarfoot” (1958) (serial) , „Rio Bravo” (1959), „Siedmiu wspaniałych” (1960), „Bronco (1959-1962) (serial), „Ironside” (1968) (serial), „The Big Valley” (1965-1969) (serial), „Virginian” (1962-1969) (serial), „Bonanza” (1961-1973) (serial), ” Gunsmoke” (1956-1974) (serial), „Mannix” (1970-1974) (serial), „Ulice San Francisco (1973-1975) (serial), “Domek na prerii” (1976) (serial), “ Elvis” (1979), „Za burtę” (1987), „Tango i Cash” (1989), „Dick Tracy” (1990).

Mimo, całkiem imponującego dorobku Bing Russell najbardziej znany był z roli szeryfa Clema Fostera, którą podobno bardzo lubił. Wystąpił w 57 odcinkach „Bonanzy”. Syn Russella, Kurt, wspominał, że po zakończeniu produkcji serialu w 1972 r. jego ojciec nie mógł się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Bing Russell miał wówczas 46 lat. To wówczas za radą syna aktor stał się właścicielem Portland Mavericks, jedynego niezależnego zespołu w lidze północno-zachodniej klasy. Russell zasłynął niespotykanymi w tamtych czasach decyzjami m.in. jego zespół nie korzystał ze sponsoringu, zatrudnił pierwszą w historii profesjonalnego baseballu kobietę na stanowisku dyrektora generalnego, oraz pierwszego azjatyckiego menedżera.

Na koniec dodam jeszcze, że Bing Russell spotkał się z Lornem Greene jeszcze przed „Bonanzą” na planie serialu „Bronco”, w którym zresztą grał i Pernell Roberts. Z kolei z Robertsem grał w „Ironside”, w odcinku pt. „To Kill A Cop”.

Ostatnią rolą Russella był Patron Klubu Ritz w filmie „Dick Tracy” (1990).
Aktor zmarł na chorobę nowotworową 8 kwietnia 2003 r. w Thousand Oaks, w Kalifornii. Miał 76 lat.

Filmografia: [link widoczny dla zalogowanych]

Opracowano na podstawie:
Wikipedii,
IMBd,
Ponderosascenery
Bing Russell: BONANZA Deputy, Portland Mavericks Owner and Kurt's Dad, [link widoczny dla zalogowanych]

Powyższy tekst jest własnością autorki. Rozpowszechnianie, przetwarzanie i kopiowanie całości lub części powyższego tekstu bez zgody autorki jest niezgodne z prawem. (Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 04.02.1994 r. Dz.U. Nr 24, poz. 83).

Senszen

ADA

Niektórzy aktorzy nie chcą przyznać się do sentymentu jakim darzą swoje role. Russell nie miał z tym problemu. Z tego, co mówił Kurt Russell, wynikało, że jego ojciec nie tylko lubił Clema Fostera, ale także cenił sobie poczucie bezpieczeństwa zawodowego, jakie dawało mu w miarę regularne pojawianie się na ekranie.
Zresztą nie tylko Russell był przywiązany do swojej roli. Wystarczy przypomnieć sobie w jaki sposób Lorne Greene traktował rolę Bena. Kiedyś, chyba Michael Landon (mam nadzieję, że Domi to zweryfikuje) powiedział, że Greene po prostu jest Benem Cartwrightem.

Senszen

To jest specyfika tego zawodu. Tworzysz postać - i chyba nie ma sposobu, by nie nadać jej jakiejkolwiek swojej cechy. Wiążesz się z nią. Zawsze jak coś tworzymy to nadajemy temu swoje cechy.
A rzeczywiście, dla aktora sytuacja, gdy Twoje życie zawodowe jest stabilne i uporządkowane, to prawdziwy luksus Wesoly