M*A*S*H

Senszen

A zaczęło się od książki, dosyć niepozornej : MASH: A Novel About Three Army Doctors, wydanej w 1968 przez Richarda Hookera. W książce tej zawarł na pewno wiele z traumy, którą sam przeżył, pełniąc służbę w 8055 jednostce Mobile Army Surgical Hospital .

Książka ta opowiada o losach lekarzy zmuszonych do wzięcia udziału w Wojnie w Korei. Ich niefrasobliwy stosunek do życia, poważny stosunek do medycyny oraz pełen nonszalancji stosunek do absurdów życia wojskowego stał się inspiracją dla wielu – lata siedemdziesiąte w Stanach to przecież okres ciężki. Wybuchła kolejna wojna, tym razem wojna w Wietnamie. Młodzi ludzie coraz częściej się buntowali, starsi pamiętali nie tylko wojnę w Korei, ale i początek długotrwałych działań wojennych na Półwyspie Indiochińskim. U nas w Polsce, o ile się nie mylę, książka nigdy nie została wydana - w każdym razie nie ma jej w zbiorach Biblioteki Narodowej.

Wyrazem tego buntu stały się nie tylko narkotyki czy muzyka – coraz mroczniejsza, naelektryzowana, wyzwolona. Temat pojawiał się w książkach, filmach; nie można tu nie wspomnieć o filmie Milosa Formana „Hair”, serialach („Cudowne lata”). Kraj cierpiał i chciał dać temu wyraz.
Na kanwie powieści powstał najpierw film w reżyserii Roberta Altmana: „MASH” (1970). Czarna komedia odniosła wielki sukces. To, co zapamiętał każdy, jest prosta piosenka „Suicide Is Painless” autorstwa Mike’a Altmana. Spokojna, prawie jak kołysanka, smutna… bezbolesna.

https://www.youtube.com/watch?v=4gO7uemm6Yo

I dochodzimy do serialu:

Serial M*A*S*H emitowany był przez jedenaście lat, od 1972 do 1983 roku. Jest to jeden z najbardziej popularnych seriali amerykańskich. Łączy w sobie czarny humor, groteskę, smutek, przerażenie i radość.

Pierwszy odcinek wyemitowany został 17 października 1972 roku, ostatni odcinek trwający 2,5h „Goodbay, Farwell and Amen” pokazany został 28 lutego 1983 roku. Obejrzany został przez 125 milionów widzów, tym samym plasując się pod względem oglądalności na pierwszym miejscu najbardziej wyczekiwanych finałów– i dalej tam pozostaje.

Początkowo serial miał charakter bardziej komediowy, lżejszy. Kolejne odcinki jednak stawały się bardziej poważne, coraz częściej poruszano tematy związane z wojną. Nieustanny strach, samotność, smutek. Miłość znaleziona w podbijanym kraju, miłość zostawiona w ojczystym kraju. Miłość, którą tracisz. I przede wszystkim – to, jak wojna wpływa na psychikę człowieka. Jak bardzo nas zmienia, nawet jeżeli będziemy ze wszystkich sił starali się udawać, ze jej nie ma.

Postacie:

Kpt. „Sokole Oko” Franklin Benjamin Pierce – człowiek nazwany tak na część książki, prezydenta i pralki, grany przez jedenaście lat przez Alana Aldę. Charyzmatyczny, wręcz genialny chirurg, niepokorny i dosyć denerwujący człowiek, komediant, niezłomny amant. Stopniowo niszczony przez wszelkie obrazy, które dostarczała mu wojna.

Kpt. Trapper John McIntyre (Wayne Rogers, od pierwszego odcinka do końca sezonu 3) – nazwany na część dziewczyny uwięzionej w toalecie pociągu… towarzysz Sokolego Oka. Znakomity chirurg, czuły ojciec, kiepski mąż. Dowcipny, niezłomny i niezastąpiony.

Max Klinger (Jaime Farr, wszystkie odcinki) – kapral, awansowany na sierżanta. Człowiek, którego nie da się opisać jednym słowem. Można spróbować obrazem

Ppkł. Henry Blake (McLean Stevenson, od pierwszego odcinka do ostatniego odcinka trzeciego sezonu), znakomity chirurg, ojciec, stale tęskniący za swoimi dziećmi. Mąż, stale zakłopotany problemami, które zostawił za oceanem. Człowiek, który nigdy nie wrócił do domu.

Kpt. Ojciec Francis Mulcahy (George Morgan, pilot, zastąpiony przez Williama Christophera) – kapelan wojskowy. Skłonny nabożeństwa przeprowadzić w każdej możliwej religii, zesłany do 4077 MASH, chyba by przypominać ludziom, że jest na świecie jakieś dobro.

Mjr. Frank Burns (Larry Linville, od pierwszego odcinka do końca sezonu piątego). Określić go można stwierdzeniem: szkoła medyczna zajęła mu dwa razy tyle czasu co innym a przedsiębiorca pogrzebowy przysyła mu na gwiazdkę kalendarz.

„Radar” Walter O’Reilly (Gary Burghoff, od filmu MASH do ostatniego odcinka sezonu ósmego). Radar… to przykład dziecka, które przyjechało na wojnę. I opuściło Koreę jako mężczyzna.

Kpt. B.J. Hunnicut (Mike Farrel, od sezonu czwartego do końca) – nieodłączny towarzysz Sokolego Oka, genialny chirurg, kochający ojciec, wierny mąż. I wspaniały przyjaciel.

Płk. Sherman T. Potter (Harry Morgan, od sezonu czwartego do końca) – Genialny chirurg, wierny mąż, ojciec dla całej tej diabelnej kompanii.
Mjr. Charles Emerson Winchester III (David Ogden Stiers, od sezonu szóstego do końca) – genialny, ambitny, pompatyczny i zarozumiały chirurg. Kocha muzykę, zna nuty, choć nie potrafi grać. Nieraz jednak potrafi w melodyjny sposób potrącić strunę czułości i empatii.

Mjr. „Gorące Wargi” Margaret Houlihan (Loretta Swit, wszystkie odcinki) – szefowa pielęgniarek. Początkowo przedstawiona jest jako bezwzględna surowa formalistka, wojskowy. Bardzo kompetentna, inteligentna. Skrywająca w sobie niezwykle gorące pokłady uczuć, czułości i tęsknoty.

ADA

Senszen, dodam jeszcze, że początkowo serial miał 10 sezonów. Po 10 sezonie odtwórcy głównych ról byli za zakończeniem "M*A*S*H*". Jednak wytwórnie CBS oraz 20th Century Fox podjęły decyzję o dokręceniu jeszcze jednego sezonu.

"M*A*S*H*" tak jak napisałaś był jednym z najpopularniejszych amerykańskich seriali. Sprawdziłam i okazało się, że zdobył 8 Złotych Globów i 14 nagród Emmy. Łącznie wyemitowano 251 odcinków oraz 5 specjalnych.

Senszen

Dobrze, że dokręcili jeszcze ten jeden sezon Wesoly

Postaram się jeszcze uzupełnić informacje, bo jest ich dużo. Serial był bardzo popularny i jest o czym pisać Wesoly

ADA

Z przyjemnością przeczytam Wesoly

Ewelina

Bardzo dobry serial. Można go oglądać i ... jeszcze raz oglądać i powtórnie ... chyba nigdy się nie znudzi i stale aktualny jest.

Senszen

Serial na pewno jest bardzo dobry. Może miejscami nieco naiwny... Ale dający wiele do myślenia. Aktorzy też starali się, by ich postacie były wiarygodne, widać też między nimi wzajemną sympatię. Ciekawe jest, że zawsze wspomina się jak sympatycznym i dowcipny człowiekiem był Larry Linville Wesoly

MASH oglądałam rzeczywiście więcej niż raz i kiedy myślałam o nim wczoraj aż zdziwiłam się, ile pamiętam. Oczywiście można by utworzyć na ten temat kolejne forum Wesoly

Ale chyba się pohamuje Wesoly