Boże Narodzenie w Azji

Domi

Jest to pierwszy z cyklu sześciu tekstów o obchodach Bożego Narodzenia w Azji Wesoly

Azja Wschodnia!

Mongolia

W Mongolii udział procentowy Chrześcijan wyniosi 2,1% ludności, co daje ok. 41 117 osób wyznających naszą religię. Pomimo to, w stolicy kraju, znaleźć możemy ponad 200 kościołów.
W tradycji Mongolskiej przez lata nie było miejsca na Boże Narodzenie, dziś jednak młodzież pragnie uczynić je także lokalnym świętem, by stworzyć dla siebie kolejną okazję do kontaktu z przyjaciółmi i rodziną. W tym kraju, w dzień świąteczny otwarte są szkoły i zakłady pracy, dni wolne następują dopiero tydzień później, z okazji Nowego Roku. Mimo to, mongolscy chrześcijanie, świętują je tak, jak potrafią - na spotkaniach z bliskimi, oraz czuwaniu w najbliższym kościele i na mszach, nauczających o Jezusie. W kościołach rozlegają się też świąteczne pieśni i modlitwy. W Mongolii nie ma świętego Mikołaja, istnieje jednak "Dziadek Zimy", noszący tradycyjny, mongolski strój w kolorze błękitnym i białą brodę. Ofiarowuje on prezenty dzieciom, pojawia się także na uniwersytetach i w zakładach pracy, gdzie obdarowuje najlepszych studentów o kiraz pracowników. Mongołowie, nie mają jednak w zwyczaju dzielenia się prezentami z dorosłymi - są one przeznaczone dla dzieci. W przeważających przypadkach, nie są to jednak słodycze a rzeczy użyteczne takie, jak książki, ubrania, czy zdrowe jedzenie. W ostatnich latach, popularnym stają się też organizacje społeczne i internetowe zbierające wolontariuszy, dla udzielenia pomocy dzieciom z ubogich rodzin, domów dziecka oraz takich, wymagających szczególnej opieki. Podczas odwiedzin w okresie świątecznym, zwyczajem jest darowanie moeszkańcom domu ciasta i szampana, co jest uważane za najdoskonalszy okołonoworoczny prezent dla osób dorosłych. Tradycyjnym mongolskim daniem w okresie świątecznym jest pieróg zwany buuz, oraz liczne sałatki. Ponieważ Nowy Rok jest oficjalnie celebrowanym świętem, w Mongolii choinka zwana jest "drzewkiem noworocznym" .

Chiny

W Chinach, Boże Narodzenie jest nowym świętem, wywodzącym się z amerykańskiej popkultury. W kraju smoków populacja chrześcijan wynosi 5,1% i jest skupiona głównie na wschodzie kraju. Większość Chińczyków, choć obchodzi święta, nie łączy z nimi żadnego religijnego przesłania.
Chińskie Boże Narodzenie nie jest świętem rodzinnym ani dniem wolnym od pracy. Amerykanie ocenili, iż jest ono celebrowane z podobną intensywnością, co Walentynki w krajach Zachodu. Ważniejszy jest, obchodzony w lutym, Nowy Rok, wywodzący się z najdawniejszych tradycji dawnych Chin. Dzień wigilijny Chińczycy spędzają na zakupach w centrach handlowych, gdzie mogą słuchać kolęd z głośników a obsługa nierzadko nosi mikołajowe stroje. W tamtejszej kulturze, Święty Mikołaj a raczej jego amerykański odpowiednik, czyli Santa Claus jest jedną z głównych dekoracji świątecznych. To z Chin pochodzą figurki Mikołajów grających na saksofonie - z racji rozwijającej się w dawnym USA muzyki opartej właśnie na tym instrumencie. A skoro i Santa Claus i saksofon pochodzą z jednego kraju - czemu więc ich nie połączyć? Drugą z kolei dekoracją są kolorowe światła, oraz choinki ustawiane bardzo licznie w dużych miastach. Jednak, zwyczajni ludzie, nie mają ich w domach tradycja dawania prezentów dzieciom również nie jest w Chinach popularna. Pojawiający się w centrach handlowych Mikołaje nierzadko obdarowują dzieci prezentami, są one jednak otwierane na miejscu, gdyż zwyczaj czekania z tym do Wigilii, lub pierwszego dnia świąt nie jest w tym kraju rzeczą znaną. Inną tradycją, popularną wśród młodzieży jest zwyczaj obdarowywania się jabłkami w kręgu przyjaciół. Jabłka te kupić można pięknie udekorowane w każdym sklepie czy centrum handlowym - zwykle mają one wybite na skórce napisy takiej, jak "miłość", lub "pokój". Tradycja ta wiedzie swoje korzenie z faktu, iż w języku chińskim słowa "jabłko" i "pokój" są bardzo podobne w brzmieniu a ponieważ wgilia zwana jest "Pokojowym Wieczorem" połączono te określenia w jedno. Dla chińskich chrześcijan, jest to najważniejszy wieczór w roku, który cenią znacznie bardziej, niż tradycyjny Nowy Rok. Przygotowują się oni do świąt tygodniami, by udać się tego dnia na specjalną mszę bożonarodzeniową ze śpiewami chóralnymi, tańcami oraz przestawieniami. Na ulicach nie słychać koled, cheścijanie śpiewają je jednak chętnie w domach - bardzo popularne w tym kraju są kolędy karaoke. Pozostali obywatele kraju traktują jednak Wigilię, jako idealną okazję do zakupów, randek i spotkań towarzyskich.

Korea

Północ

Liczba chrześcijan w KRLD wynosi zaledwie 2% populacji, znaleźć tam można jedynie 4 kościoły i katedrę, Boże Narodzenie nie jest więc powszechnym świętem a większość obywateli, nie ma pojęcia o jego istnieniu. Nieliczni chrześcijanie udają się tego dnia na modlitwy do dostępnych kościołów lub modlą w domach. Ponieważ KRLD jest krajem z zasady ateistycznym, a za obnoszenie się z religią można zostać ukaranym, Koreańczycy nie śpiewają świątecznych hymnów na głos a jedynie nucą je we własnym domu. Jeżeli rodzina posiada Biblię, w noc wigilijną jest ona wspólnie czytana. Ogół Koreańczyków w tym dniu świętuje jednak zupełnie inne święto - dzień urodzin najeybitnirjszej kobiety w ich historii. Kobieta ta na imię miała Kim Jong Suk, była żoną pierwszego przywódcy Korei i osobą zasłużoną w walce o niepodległość okupowanego przez Japonię półwyspu. Bardzo szybko stała się ona idylliczną postacią propagandową, określaną, jako Matka Korei. Zmarła ona w wieku zaledwie 31 lat, pozostawiając sweu mężowi jedynie dwoje dzieci. Jej syn, po dojściu do władzy ustanowił dni urodzin rodziców świętami państwowymi. W grudniu, Korea pokryta jest już śniegiem, który spadł na początku tego miesiąca. Z urodzinami Matki, powiązany jest właśnie pierwszy spadający śnieg. Choć nie jest to dzień woly od pracy, dla Koreańczyków stanowi dzień odpoczynku. W wigilijny wieczór, uczniowie i pracownicy zabierani są na koncerty, gdzie mogą wspólnie śpiewać pieśni poświęcone Kim Jong Suk. Dzieci i młodzież przygotowują wspólnie przedstawienia jej poświęcone, podobnie, jak i dorośli, organizujący rozmaite zabawy pracownicze. Jest to także dzień składania kwiatów pod jej pomnikami. Wielu ludzi wyjeżdża do miasta jej urodzenia, lub na jej grób, by w ten sposób pełniej uczcić jej paimęć. Organizowane są także publiczne tańce, gdzie dziesiątki kobiet w strojach ludowych tańczy ze swymi mężczyznami. Pojawiają się także publiczne przedstawienia a na placach i przed pomnikami zbierają się tłumy. Ludzie świętują także w domach - na stołach pojawia się alkohol a radodsne pieśni rewolucyjne słychać z każdego mieszkania. Największą radością jest jednak wówczas święty spokój.

Południe

Republika Korei to jedyne państwo w Azji, w którym Boże Narodzenie jest dniem wolnym od pracy. Dzieje się tak dlatego, że chrześcijanie to aż 30% populacji tego kraju.
Dla południowej części Korei Boże Narodzenie jest świętem religijnym, nie popkulturowym. Koreańczycy świętują Wigilię idąc na specjalne czuwania, które odbywają się także w pierwszy dzień świąt. Bardzo popularne są też przyjęcia, gdzie rodziy i przyjaciele wspólnie śpiewają kolędy. Nawet niektórzy buddyści i ateiści odwiedzają w Wigilię kościoły. Jednak dla nich, Boże Narodzenie stanowi dzień szalonych zakupów a nie religijne święto. Koreańskie ulice i sklepy toną w choinkach, lampkach i wizerunkach Mikołajów. Pojawiają się one także na mostach, włączając w to także główny most stolicy. W domach ustawiane są choinki, ludzie dzielą się też prezentami. Dla wielu osób Boże Narodzenie jest też okazją, by być razem ze swoją miłością, obdarować ją czymś wyjątkowym oraz zabrać do przygotowanego na święta lunaparku, bądź disneylandu. W domach Koreańczyków pojawiają się też choinki a wigilijny stół obfituje w owoce morza. Popularnym zwyczajem jest także wyjście do resrauracji. Świąteczne bufety są w stolicy Korei bardzo powszechne a dania w nich serwowane oscylują od tradycyjnych dań koreańskich aż do indyków w amerykańskim stylu. Budowane są także parki tematyczne, poświęcone . W wielu przypadkach młodzież, odwrotnie, niż w nieazjatyckich krajach spędza Boże Narodzenie ze swoimi przyjaciółmi a Nowy Rok z rodziną. Koreański okres świąteczny zaczyna się później, niż ten europejski, tuż przed świętami. Rodziny i przyjaciele obdarowują się wówczas prezentami, choć nie jest ich tak wiele jak na zachodzie - zazwyczaj bywa to jeden prezent, lub tylko pewna suma pieniędzy. Ten ostatni zwyczaj staje się w Korei coraz powszechniejszy. Dzieci w Korei znają postać Mikołaja, określanego w ich kraju, jako "Dziadek Santa". Pojawia się on w supermarketach, rozdając dzieciom czekoladę, oraz cukierki.

Japonia

Udział procentowy japońskich chrześcijan, to zaledwie 1% populacji tego kraju, jednak śwęta zaadaptowane zostały tutaj, jako święto pokoju i radości. Japońscy chrześcijanie tego dnia organizują akcje charytatywne dla potrzebujących, spotykają się razem na modlitwach, oraz wymieniają kartki świąteczne. W tym kraju, Święty Mikołaj pojawia się w dwóch formach - w stroju mnicha buddyjskiego, lub w formie nam znanej - pierwotnie nosił strój samuraja. Japonia słynie z wyjątkowo fantazyjnie wykonanych kartek świątecznych, które są tutaj bardzo popularnym dodatkiem do prezentów. Japończycy znacznie intensywniej świętują Wigilię, która traktowana jest, jako święto miłości, pozbawione religijnej wymowy. Obowiązkowe w tym dniu pozostaje spotkanie z ukochaną osobą i wymiana prezentów. Przyjaciele i rodziny świętują ten dzień wspólnie a tradycyjnym świątecznym daniem jest pieczony kyrczak, oraz świąteczne ciasto z truskawkami i wizerunkiem Mikołaja na szczycie. Japończycy dekorują choinkę a miasta dosłownie pokryte są wszelkiego rodzaju światłami, owiniętymi nawet wokół drzew i na trawnikach. Tego dnia całe miasta świecą. Od początku sezonu zimowego, pojawiają się także rynki świąteczne, gdzie kupić można niemal wszystko - od bombek do wina. Tę tradycję, za poz yczono od Niemców. W święta najpowszechniejszy zamek w kraju, umiejscowiony w Osace oferuje trójwymiarową wystawę, poświęconą jego historii. Tokijski disneyland zmienia się z kolei w miejsce poświęcone świętom, gdzie odbywają się parady, pokazy fajerwerków. Można tam też zjeść świąteczny posiłek oraz otrzymać przenty. Symbolami świąt w Japonii pozostają drzewko bonsai oraz, rosnący od listpada do stycznia owoc zwany Yuzu. Japończycy nie tylko spożywają go i dodają do wszelkich słodyczy, ale także kąpią się w jego wywarze, by zapobiec chorobom. Trzecim sybolem świąt pozostają słodycze wykonanych z czewonej fasoli, korzenia łopianu oraz zielonej herbaty. Widzimy tutaj różne świąteczne figury - mikołaje, renifery, choinki, itd. Japończycy uwielbiają także świąteczną muzykę - od zagranicznrj po własną. Usłyszeć można ją w każdym domu, a szczególnie upodobano sobie "Odę do radości". Większość seriali i kreskówek posiada coroczny odcinek świąteczny.

Ewelina

Interesujące te zwyczaje ... sporo się dowiedziałam.

ADA

Owszem to ciekawe informacje, ale niestety nie mają nic wspólnego z naszym Bożym Narodzeniem. Choć prawdę mówiąc w dzisiejszych czasach celebracja tego Święta coraz częściej sprowadza się do zakupów przedświątecznych.

Domi

Nic dziwnego - tam jest bardzo mało Chrześcijan... oni przejęli to święto z innych krajów na podobnej zasadzie jak my Walentynki... weszło do kanonu ale ze świeckim przesłaniem...

Ewelina

I właśnie to jest ciekawe

Domi

Serio?!

Mnie właśnie nurtuje, czy w Korei zastąpiono to święto urodzinami ich bohaterki specjalnie czy może był to przypadek... wszak daty urodzin nikt sobie nie wybiera Rolling Eyes

Jakby co, spróbuję napisać o tradycyjnym Nowym Roku w tych krajach, bo każdy z nich ma tę tradycję inną i bardziej taką... tradycyjną, bo trwa dłużej i wywodzi się z dalekiej przeszłości... planowałam opisać święta w całej Azji, ale chyba zostanę przy tych pięciu krajach Wesoly